اجازه دهید کره داخل ظرف نسوز با حرارت ملایم آب شود. سپس پیاز متوسط خرد شده و فلفل دلمه ای سبز را به همراه مقدار کافی از پودر موسیر، آویشن و عصاره مرغ سرخ کنید. اکنون آرد را به آن اضافه کرده و با سایر مواد تفت دهید. برای انجام این کار بهتر است شعله اجاق گاز شما کم باشد. پس از آنکه بوی آرد گرفته شد و تغییر رنگ داد. در پایان یک لیوان آب بلدرچین را به سس اضافه کنید و یک دقیقه صبر کنید با حرارت ملایم بپزد.
پس از اینکه سس مقداری پخته و غلیظ شد. زعفران دم کرده را به آن اضافه می کنیم و اجازه می دهیم مواد مذکور سه دقیقه حرارت ببیند. اکنون اجاق را خاموش کرده و کمی صبر می کنیم تا سس مقداری خنک شود و در پایان یک پیمانه ماست را به سس بلدرچین خود اضافه کرده و آن را هم می زنیم.
طبع بلدرچین بسیار گرم است. اما این سس به دلیل اینکه در ترکیبات آن ماست وجود دارد از طبع سردی برخوردار است بنابراین استفاده از این سس که طبع سردی دارد، در ترکیب با گوشت بلدرچین موجب متعادل کردن طبع گرم بلدرچین رستورانی می شود و مزه آن را فوق العاده لذیذ و متفاوت می کند. چنانچه به دنبال تجربه کردن طعم های جدید هستید، حتما بلدرچین رستورانی را همراه با این سس مذکور تجربه کنید.
اکنون نوبت آن رسیده است که ظرف گود و نسوزی را از روغن مخصوص سرخ کردنی پر کرده و اجازه دهید که روغن به اندازه کافی داغ شود. هرچه مقدار روغن بیشتر باشد بلدرچین روغن کمتری را جذب می‌کند. همچنین حتماً اجازه دهید که روغن به اندازه کافی داغ شده باشد. در این شرایط بلدرچین ها به صورت معلق در داخل ظرف نسوز شما سرخ خواهد شد. در غیر این صورت یعنی اگر روغن به اندازه کافی داغ نباشد، امکان چسبیدن بلدرچین ها به ته ظرف شما وجود دارد. اکنون اجازه دهید بلدرچین ها به اندازه کافی در روغن شناور کاملا سرخ شده و طلایی رنگ شوند.
پس از اینکه بلدرچین طلایی شدند. حوله های کاغذی را داخل یک دیس قرار دهید، سپس بلدرچین ها را بر روی آن بچینید. اجازه دهید روغن اضافی آن گرفته شود. پس از این مرحله بلدرچین های رستورانی خود را در ظرف مورد علاقه خود قرار دهید. در پایان می توانید برای تزیین بلدرچین رستورانی خود از پودر سیر و مقداری سبزیجات خوشبو مثل جعفری استفاده کنید. برخی از از افراد از انواع پاچین مثل سیب زمینی، قارچ، گوجه فرنگی و غیره برای تزئین بلدرچین سرخ شده استفاده می کنند.
آنچه بیش از هر چیزی به بلدرچین ها طعم و مزه ی متفاوت می دهد، سسی است که همراه آن سرو می شود. اما برخی از افراد ترجیح می دهند بلدرچین رستورانی را بدون سس میل کنند. به همین دلیل طرز تهیه سس بلدرچین رستورانی و مواد لازم برای تهیه آن را به صورت مجزا نوشته ایم.
مدت زمان لازم برای تهیه سس بلدرچین رستورانی 10 دقیقه می باشد.
زمان لازم برای پخت بلدرچین رستورانی 15 الی 25 دقیقه می باشد.
بلدرچین ها را داخل یک ظرف ریخته و با یک عدد پیاز و کمی فلفل سیاه و مقدار کمی آب، اجازه دهید به اندازه یک ربع ساعت بپزند. پخت بلدرچین ها باید به اندازه ای باشد که خامی آنها گرفته شوند اما کاملا نرم و آبپز نشوند. چون قصد داریم آنها را سرخ و طلایی کنیم. بنابراین ده الی یک ربع ساعت کافی است که پخته شوند. سپس بلدرچین ها را آبکش کرده و اجازه دهید که کاملا خشک و خنک شود.
(لطفا توجه کنید این مرحله تنها مخصوص افرادی است که به پخت غذا اهمیت زیادی می دهند. بنابراین اگر ذائقه حساسی ندارید این مرحله قابل حذف است. همچنین اگر قصد دارید خوراک بلدرچین را با سس میل نمایید. یک لیوان از آب بلدرچین پخته شده را نگه دارید.)
اجازه دهید کره داخل ظرف نسوز با حرارت ملایم آب شود. سپس پیاز متوسط خرد شده و فلفل دلمه ای سبز را به همراه مقدار کافی از پودر موسیر، آویشن و عصاره مرغ سرخ کنید. اکنون آرد را به آن اضافه کرده و با سایر مواد تفت دهید. برای انجام این کار بهتر است شعله اجاق گاز شما کم باشد. پس از آنکه بوی آرد گرفته شد و تغییر رنگ داد. در پایان یک لیوان آب بلدرچین را به سس اضافه کنید و یک دقیقه صبر کنید با حرارت ملایم بپزد.
پس از اینکه سس مقداری پخته و غلیظ شد. زعفران دم کرده را به آن اضافه می کنیم و اجازه می دهیم مواد مذکور سه دقیقه حرارت ببیند. اکنون اجاق را خاموش کرده و کمی صبر می کنیم تا سس مقداری خنک شود و در پایان یک پیمانه ماست را به سس بلدرچین خود اضافه کرده و آن را هم می زنیم.
طبع بلدرچین بسیار گرم است. اما این سس به دلیل اینکه در ترکیبات آن ماست وجود دارد از طبع سردی برخوردار است بنابراین استفاده از این سس که طبع سردی دارد، در ترکیب با گوشت بلدرچین موجب متعادل کردن طبع گرم بلدرچین رستورانی می شود و مزه آن را فوق العاده لذیذ و متفاوت می کند. چنانچه به دنبال تجربه کردن طعم های جدید هستید، حتما بلدرچین رستورانی را همراه با این سس مذکور تجربه کنید.
اکنون نوبت آن رسیده است که ظرف گود و نسوزی را از روغن مخصوص سرخ کردنی پر کرده و اجازه دهید که روغن به اندازه کافی داغ شود. هرچه مقدار روغن بیشتر باشد بلدرچین روغن کمتری را جذب می‌کند. همچنین حتماً اجازه دهید که روغن به اندازه کافی داغ شده باشد. در این شرایط بلدرچین ها به صورت معلق در داخل ظرف نسوز شما سرخ خواهد شد. در غیر این صورت یعنی اگر روغن به اندازه کافی داغ نباشد، امکان چسبیدن بلدرچین ها به ته ظرف شما وجود دارد. اکنون اجازه دهید بلدرچین ها به اندازه کافی در روغن شناور کاملا سرخ شده و طلایی رنگ شوند.
پس از اینکه بلدرچین طلایی شدند. حوله های کاغذی را داخل یک دیس قرار دهید، سپس بلدرچین ها را بر روی آن بچینید. اجازه دهید روغن اضافی آن گرفته شود. پس از این مرحله بلدرچین های رستورانی خود را در ظرف مورد علاقه خود قرار دهید. در پایان می توانید برای تزیین بلدرچین رستورانی خود از پودر سیر و مقداری سبزیجات خوشبو مثل جعفری استفاده کنید. برخی از از افراد از انواع پاچین مثل سیب زمینی، قارچ، گوجه فرنگی و غیره برای تزئین بلدرچین سرخ شده استفاده می کنند.
آنچه بیش از هر چیزی به بلدرچین ها طعم و مزه ی متفاوت می دهد، سسی است که همراه آن سرو می شود. اما برخی از افراد ترجیح می دهند بلدرچین رستورانی را بدون سس میل کنند. به همین دلیل طرز تهیه سس بلدرچین رستورانی و مواد لازم برای تهیه آن را به صورت مجزا نوشته ایم.
مدت زمان لازم برای تهیه سس بلدرچین رستورانی 10 دقیقه می باشد.
زمان لازم برای پخت بلدرچین رستورانی 15 الی 25 دقیقه می باشد.
بلدرچین ها را داخل یک ظرف ریخته و با یک عدد پیاز و کمی فلفل سیاه و مقدار کمی آب، اجازه دهید به اندازه یک ربع ساعت بپزند. پخت بلدرچین ها باید به اندازه ای باشد که خامی آنها گرفته شوند اما کاملا نرم و آبپز نشوند. چون قصد داریم آنها را سرخ و طلایی کنیم. بنابراین ده الی یک ربع ساعت کافی است که پخته شوند. سپس بلدرچین ها را آبکش کرده و اجازه دهید که کاملا خشک و خنک شود.
(لطفا توجه کنید این مرحله تنها مخصوص افرادی است که به پخت غذا اهمیت زیادی می دهند. بنابراین اگر ذائقه حساسی ندارید این مرحله قابل حذف است. همچنین اگر قصد دارید خوراک بلدرچین را با سس میل نمایید. یک لیوان از آب بلدرچین پخته شده را نگه دارید.)
مرغ مینا به دو صورت وحشی و اهلی در طبیعت یافت می شوند. همچنین علاوه بر این نام، با نام های دیگری همچون؛ مینا، مینا سخنگو و مرغ مقلد در میان مردم شناخته شده هستند. نژاد اهلی مرغ مینای سخنگو را می توانید در بسیاری از خانه ها مشاهده کنید. مرغ مینا در واقع پرنده ای است که به راحتی اهلی می شود. همچنین دارای خصوصیاتی همچون اجتماعی بودن و پر سر و صدا بودن است به همین دلیل همواره دوست دارد از خود صدا تولید کند و مرکز توجه باشد.
برخی از نژادهای وحشی مرغ مینا موجود در طبیعت همچون سارها تا حدودی حالت تهاجمی دارند. بنابراین چنانچه به هر دلیلی مرغ مینا مورد آزار و اذیت قرار گیرد احساس خطر می کند و صدای ناهنجاری از خود بروز می دهد. این امر در مورد مرغ مینا سخنگو اهلی نیز صادق است.
با این حال، چنانچه مرغ مینا در طبیعت زندگی کند. در صورت احساس خطر به درختی که نزدیک لانه اش است پناه برده و با تولید صداهای بسیار بلند و ناهنجار اعتراض خود را نشان می دهد. جالب است که بدانید مرغ مینا به سرعت خود را با محیط و شرایط اطراف مطابقت می دهد. بنابراین قدرت سازگاری بالایی نسبت به سایر پرندگان دارد. بیشتر مرغ های مینا که در طبیعت وجود دارند، در اطراف باغ ها و زمین های حاصلخیز پرسه می زنند و زندگی می کنند. هر چند که تعدادی از مرغ های مینای وحشی اغلب سرزمین های پهناور و کم درخت را برای زندگی انتخاب می کنند اما در بعضی از موارد مرغ های مینا در پارک ها، گلخانه ها و یا مکان هایی که به دست انسان ها ساخته شده است، دیده می شود.
یکی از نکات بارز مرغ مینا این است که به وجود مار بسیار حساس هستند و با دیدن آنها سر و صداهای ناهنجار از خود تولید کرده و انسان را از وجود آنها مطلع می کنند. از آن جا که مرغ مینا این توانایی را دارد که واژه های زیادی را تقلید کند و کلمات زیادی را به حافظه بسپارد به آنها مرغ مینای سخنگو نیز گفته می شود. این خصیصه باعث شده است که این دسته از پرندگان را به عنوان پرنده اهلی و خانگی مورد استفاده قرار دهند. مینا در اسطوره ها نماد عشق است. چرا که در طول زندگی خود به شدت به داشتن جفت نیازمند هستند. طول عمر مفید این پرنده را بیش از یک دهه تخمین زده اند. به عبارتی نهایت سن مرغ مینا به طور متوسط 15 سال است.
نژادهای مختلفی از مرغ مینا سخنگو وجود دارد که نوع اهلی آن را می توان در قفس های استاندارد، پرورش داد. این نوع از طیور به سادگی توانایی یادگیری کلمات و یا صداهای مختلف و بازگو کردن آن را دارند. به همین دلیل ما قصد داریم به معرفی نمونه هایی از بهترین نژاد مرغ مینا سخنگو بپردازیم. تعدادی از این نژادها به شرح زیر است.
مرغ مینا با نژاد معمولی که اغلب با نام علمی Acridotheres tristis شناخته می شود. پرنده‌ای از جرگه سارسانان محسوب می شود و جثه ای به اندازه ی سارها دارد. زیستگاه این پرنده به طور معمول از ایران تا اندونزی را در بر می گیرد. مرغ مینا نژاد معمولی، گونه ای از پرندگان غیر مهاجر محسوب می شوند که توسط انسان ها به مناطق دیگر برده شده اند. به همین دلیل در بسیاری از نقاط از مینای معمولی به عنوان گونه مهاجم یاد می کنند. مینای معمولی را می توان یک پرنده سخنگو به حساب آورد که حافظه خوبی برای حفظ صداها و کلمات اطراف دارد. غذای مرغ مینا انواع گیاهان، جانوران ریز و علف های هرز می باشد. به همین جهت آنها را معمولاً پرنده ای همه چیز خوار می دانند.
این نوع از مرغ مینا در طبیعت، به شدت قلمرو طلب است. به این معنی که علاقه ای ندارد که در اطراف خود پرنده های دیگری را به ویژه از نژاد خود مشاهده کند. با این وجود این پرنده در فهرست پرندگانی قرار می گیرد که به سرعت با محیط شهری سازگار می شوند و جزو پرندگان اهلی زینتی و محبوب هستند. در حال حاضر محدوده زیستی مینای معمولی در حال گسترش است. چرا که توسط انسان به قلمروهای مختلف برده می شوند.
مرغ مینا به دو گونه اهلی و وحشی در بازار وجود دارند که نوع وحشی آنها مدام توسط افراد سودجو به فروش می رسند و برخی از گونه های آن در حال انقراض هستند. اما لازم است بدانید که احتمال سخنگو شدن مرغ مینا وحشی بسیار کم است. همچنین نگه داشتن آنها در قفس کاری سخت و طاقت فرسا است. چرا که مرغ های مینای وحشی به سختی می توانند به قفس ها عادت کنند چون برای طبیعت ساخته شده اند.
همچنین اگر هدف شما از خرید مرغ مینا سخنگو کردن آنها می باشد. بهتر است به این نکته توجه کنید که آنها را از سن کم خریداری نمایید تا راحت تر بتوانند سخن گفتن و یا تقلید صدا را بیاموزند. چرا که هر چه سن آنها بالاتر باشد. قدرت یادگیری این دسته از پرندگان کمتر خواهد شد.
اما نکته بسیار مهمی که در این زمینه وجود دارد استفاده از قفس های استاندارد و مناسب برای این دسته از پرندگان است. از آنجا که این پرندگان جزو طیور زینتی محسوب می‌شوند بهتر است که فضای مناسب برای رشد و نمو داشته باشند. همچنین بهتر است که قفس مرغ مینا سخنگو از جنس مناسب تهیه شده باشد تا از بروز بیماری و تلفات در میان این پرندگان سخنگو و محبوب جلوگیری شود.